Op bijna 40 plaatsen in Nederland vinden in deze veertigdagentijd lectio divina-samenkomsten plaats. Hieronder kun je een aantal ervaringsverhalen en impressies lezen.

Zeist

Wat een bijzondere ervaring! Voor mij en voor de deelnemers. Voor veel was het een eerste ervaring met de lectio divina. De eerste keer was ik blij verrast, toen er twintig mensen aanschoven aan de tafel. Ouderen én jongeren, doorgewinterde kerkgangers én mensen aan de rand, van diverse gemeenten.

Wat een mooie momenten, wat een diepe stilte. Goed is het om de ene keer wat te delen over de meditatio, maar op andere momenten ook samen te bidden bij de oratio. De bijeenkomsten volgende op de eerste bijeenkomst werden door een wisselend aantal mensen bezocht. Naast een vaste kern die elke bijeenkomst meemaakt, zijn er ook mensen die één of een paar keer meedoen.

Wat mij opvalt is dat de tekst voor veel mensen op een nieuwe manier gaat spreken. Ze worden geraakt, met name door wat God in Zijn Woord aanreikt. De vraag doet zich gelden: Gaan we hiermee door, dominee, ook na de Pasen?

Groningen

De startavond onder leiding van Jos Douma was een mooie avond met ongeveer 45 mensen. De weken erna hebben we ook prachtige avonden gehad met ruim 20 mensen.

De 20 minuten stilte is geen enkel probleem, integendeel. Telkens raakt de gekozen tekst aan de diepten en ook hoogten van het leven. Daar een poosje in stilte zijn samen met God is vol zegen. Ik vermoed dat meerderen verlangen naar een vervolg.

Egmond

Wij hebben de Lectio Divina op vier ochtenden. Deelnemers kunnen eerst naar de eucharistie in de kerk en daarna komen we samen om een tekst te lezen, stil te zijn, te reflecteren en te delen.

Het aantal mensen wisselt, gemiddeld zijn er 12 deelnemers. Het is mooi hoe snel mensen vertrouwd zijn met elkaar en heel persoonlijke dingen vertellen. Stil zijn en weinig woorden en toch na afloop het gevoel hebben, dat je een band hebt met elkaar.

Er is al het plan dit weer te doen in de weken voor Kerstmis en Pasen.

Oosterhout

In St. Catherinadal in Oosterhout waren we van 29 tot 31 maart met 16 vrouwen te gast voor een weekend retraite die in het teken stond van de 40-dagentijd.

Elke keer als ik zo’n retraite mag leiden ben ik onder de indruk wat Lectio Divina met mensen doet! Het stil worden, het lezen in verschillende vertalingen, een lied over de tekst, een symbool, het toepassen op je eigen leefsituatie, het helpt allemaal om het Woord tot leven te laten komen en persoonlijk te laten spreken.

We hebben twee verschillende oefeningen gedaan om creatief te ontdekken hoe je dit ook kunt toepassen wanneer je thuis bent en een manier te vinden die bij je past. De eerst ging over Jesaja 53, het lijden van Jezus en waarom Hij deze weg ging. In de tweede stonden de Emmaüsgangers centraal. Uit dit verhaal heb ik zo’n 15 verschillende thema’s kunnen halen. Een ieder koos een thema die ‘eruit sprong’ en ging vervolgens aan de hand van dit thema de tekst verder overdenken. Het was bijzonder hoe verschillend de verhalen waren van de vrouwen en wat ze er hadden uitgehaald.

Op vrijdagavond hadden we het over ‘verwachtingen’. Wat verwacht je van dit weekend? Wat hoop je? Eén vrouw zei: ‘Ik hoop God te vinden, ik ben Hem kwijt’. Aan het eind van het weekend had ze, ook, of misschien wel, juist door de lectio divina-oefening de overtuiging dat God tegen haar had gesproken door de tekst. Ze was veranderd toen ze wegging!

Er zullen nog veel van dit soort weekenden volgen! Het blijft een voorrecht om te zien hoe God aan het werk is in het leven van mensen tijdens zo’n weekend. Waar ik het meest van onder de indruk ben, is dat God zo persoonlijk is. Hij gaf een ieder wat zij op dat moment het meest nodig had.

Veenendaal

Ik ben blij dat ik gereageerd heb op de oproep om een lectio divina-plek te creëren. Ik vind het goed, rust- en ruimtegevend, voor mezelf. Er komen zo’n 10 tot 15 mensen per avond. Nog steeds ook komen er nieuwe bij.

Twee reacties die ik via de app ontving: “Wat een mooie avond John, bedankt! Ik heb over 2 weken een afspraak maar die ga ik proberen te verzetten zodat ik er weer bij kan zijn.” En: “Lectio Divina – Ik vind het een mooi initiatief! Fijn dat je het hebt opgepakt! Ik ben er blij mee. Stilte is schaars…”.

Ik wil hier zeker verder mee gaan. Ik denk zo één keer per maand!

Hoogeveen

Elke maandag, van 19.30-20.15 uur hebben we lectio in GKv Hoogeveen. Er zijn tussen de 15 en 20 deelnemers, grote vaste groep, uit voornamelijk GKv maar ook wel broeders  en zusters uit CGK,  NGK en Vrije Baptisten. Vóór het ingaan van de zomertijd was het mystiek, omdat we alleen kaarsen aan hadden. Nu is er meer licht en is de sfeer anders.

Deelnemers zijn enthousiast en ervaren een rust en stilte.

Zwolle

In de veertigdagentijd hebben we elke dinsdagavond van 21.00 tot 22.00 uur Lectio Divina in de Open Kring.  De eerste avond waren er 11 mensen, mede dankzij een maandelijkse gespreksgroep, die ‘toch in de kerk aanwezig was’. Het werd een indrukwekkend geheel, waarbij mensen geraakt werden.

Opvallend echter dat de week daarna slechts twee personen waren, twee die de week daarvoor er ook waren. De derde week waren er ook twee mensen, mensen die nieuw waren. Onder andere iemand uit de Stinskerk, in de zondagsbrief van deze kerk stond het ook gepubliceerd, deze week voor het eerst. De vierde en tot nu toe laatste keer waren er drie mensen. Twee nieuw, een was er alleen de eerste keer, een jonge vrouw van halverwege de dertig. De twee nieuwe waren twee uit de klankbordgroep. Een mooie reactie van een lid van die groep na afloop van de LD: ‘…dit moeten wij vaker doen!’

Ondertussen heb ik diverse reacties gekregen dat men 21.00 uur (te) laat vindt, daartoe heb ik in het wijkblad ook een oproep gedaan. Ik heb hiervoor gekozen, opdat het daardoor een avondgebedskarakter en -sfeer krijgt. Maar als het te laat is, dan is het te laat. Bij een eventuele volgende keer zal ik daar rekening mee houden. De ingeslagen weg vanaf 21.00 uur hou ik voor deze periode wel vol. Het is nu eenmaal zo gecommuniceerd.

De eerste keer was mede indrukwekkend doordat het buiten stormde. Tijdens de bespreking van oratio noteer ik hetgeen gezegd wordt. Na de contemplatio spreek ik een gebed uit en verwoord daarin mijn notities, deze gaan over via een (bijvoorbeeld Luthers) Avondgebed naar het ‘amen’.
Dan even het gebeuren laten bezinken, om daarna stilletjes op te ruimen. Mooi om zo een stuk van de christelijke meditatietraditie te delen met gemeenteleden.

Hilversum

Een deelnemer aan de Stiltepauzes bij de Evangelische Omroep: “Dankzij deze manier van Bijbellezen ben ik zelf ook de Bijbel langzamer gaan lezen, waarbij ik soms ook teksten meerdere keren lees en overdenk. Daardoor ontdek ik vaak nog meer diepgang in bepaalde verzen. Wat ik ook mooi vind, bij het beoefenen van Lectio Divina in groepsverband, is dat de groep met verschillende betekenissen komt. Door te luisteren naar hoe anderen de tekst hebben gelezen, leer ik ook erg veel. Het zou mooi zijn als dit een vast onderdeel wordt binnen de EO. Ik bid dat meer mensen deze vorm van bijbellezen / mediteren zullen ontdekken!”

Leeuwarden

Donderdag was al weer de laatste keer Lectio Divinia met soep in het kader van de 40 dagen tijdstart 17.45 uur. Wat was het indrukwekkend elke keer met steeds tussen de 8 en 18 deelnemers. Smaakt naar meer !

Mechelen

De oecumenische gebedsgroep die maandelijks in Mechelen (België) samenkomt, heeft tijdens de veertigdagentijd elke donderdag een vasten- en gebedsactie gedaan. De deelnemers kozen zelf een manier van vasten en ze lazen thuis die dag een Bijbelgedeelte aan de hand van het boek ‘Een onmetelijke schatkamer‘ van Jean Bastiaens. Op twee donderdagen, 21 maart en 11 april, kwamen ze samen voor een uur Lectio Divina in het Koraalhuis, met telkens acht deelnemers van diverse christelijke achtergrond.

Ede

Ik was verbaasd over de opkomst: steeds tussen de 20 en 32 deelnemers! Het op deze manier lezen maakte veel los bij de deelnemers aan gedachten en emoties. Gaandeweg de avonden werd de verstilling intenser (oefening baart kunst). En heel praktisch: de Lectio Divina is vrij eenvoudig vorm te geven en uit te voeren en daardoor is de balans tussen inspanning en ‘resultaat’ (wat in dit verband natuurlijk een gek begrip is) heel positief. Van deelnemers kreeg ik dit terug:

  • Hoewel ik maar één keer mee mocht maken, was het een weldadige avond: zo in de stilte bezig zijn met dit gedeelte uit de Bijbel.
  • De aanwezigheid van zoveel mensen die samen stil kunnen zijn geeft ook verbinding die je niet ervaart als je alleen op je kamer zit, en tegelijk kun je toch helemaal voor jezelf bezig zijn.
  • Ik heb de bijeenkomsten erg fijn gevonden. Stilte, rust en inkeer. Mooi.
  • Ik vroeg me af of we dit niet wat vaker in het jaar kunnen doen? Bijvoorbeeld in de adventstijd of rond de viering van het Heilig Avondmaal.
  • Bijeenkomsten op doordeweekse momenten ervaar ik vaak als intenser dan op zondag. […] Misschien komt het ook door het enorme contrast, nog geen twee uur daarvoor zit je in de hectiek van het werk en dan ineens wordt het stil.
  • Het stil zijn met elkaar zorgt (vreemd genoeg) voor verbondenheid. Het is een soort van troost die je ervaart, alsof het zegt: ‘Je staat er niet alleen voor, God is er, en je mag Hem zoeken. En al die andere zoeken Hem ook.’
  • Mooi was de overgang. Je komt, zit en de muziek die je helpt om stil te worden. Het voelt of je weer terug komt bij wie je eigenlijk bent. Alsof je ziel tot rust komt.
  • De Lectio Divina: de rust, de stilte, het werkelijk ‘proeven’ van de teksten leverden me veel vrede en vreugde op.
  • Lastig vond ik het delen met name omdat ik een volledige verstilling – soms emotioneel getint – ervoer, waarin alles mocht zijn zoals het is. God in het leven, mijn leven en verder niets. Eigenlijk had ik geen behoefte aan het groepsmatig delen, ononderbroken stilte zou voor mij heel passend zijn geweest.
  • Deze bijeenkomsten zijn door de rust en stilte toegankelijk voor mensen die fysiek snel overprikkeld zijn (bijvoorbeeld voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel).
  • Mooi ook dat mensen uit andere kerken “Samen luisteren in stilte” wisten te vinden.
  • Heel mooi dat iedereen in deze behoorlijk grote groep voldoende veiligheid ervaart om haar of zijn verhaal te doen. Persoonlijk vind ik het heel mooi om de gevoelens/ervaringen van anderen bij zo’n Bijbelgedeelte te horen.

’s Gravenzande

Gedurende de zeven vrijdagmiddagen zijn er gemiddeld 10 personen aanwezig geweest. Soms waren het er acht en soms ook twaalf. Zelf heb ik vier bijeenkomsten geleid, de overige drie werden door mijn collega’s begeleid. Vanuit alle vier de wijkgemeenten van ’s-Gravenzande waren mensen aanwezig. De deelnemers waren te spreken over de stilte en de rust van het moment. Het gaf hen mogelijkheden om op een dieper niveau in contact te komen met de Schriftlezing van de middag. Dit was overigens steeds de tekst volgens het rooster van De Eerste Dag voor de zondag erna. En op Goede Vrijdag lazen we ’s middags de tekst die ’s avonds zou klinken.
De opgebouwde stilte heeft ook verwachtingen gewekt. En op momenten dat er toch een meer discussie-achtige sfeer dreigde te ontstaan, misten juist die deelnemers de rust en de verdieping. Dat heeft er bijvoorbeeld toe geleid dat ik de nummering bij de tekstverzen gaandeweg heb weggelaten. Op deze manier kreeg het gesprek weer de persoonlijke wending en praatten we niet ‘over’ een tekstvers maar vanuit de ‘ik-vorm’ en de manier waarop de tekst ieder persoonlijk raakte.
Met individuele deelnemers was er aanleiding om het gesprek aan te gaan na de bijeenkomsten en heb ik doordeweeks ook doorgepraat met een andere deelnemer via de mail.
Het heeft veel losgemaakt om zo intensief en in alle eenvoud de Schriftwoorden te laten klinken. De geestelijke begeleiding die daaruit volgde, heb ik zelf ook als verrijkend ervaren. En beleefd als van toegevoegde waarde op het reguliere pastoraat. Het was mooi om te zien dat de deelnemers doordeweeks verder zijn gegaan met de vragen die op vrijdag werden aangereikt.
Het verlangen is gewekt om ook gedurende het seizoen vaker een Lectio te organiseren.